شعر تاریخی کوروش به هنگام فتح بابل

 
چون باد زمزمه می پيچد
در جای جای بابل:

"آنک رسيد از ره
آنک رسيد از ره،
آزاد می شود نيز
انديشه هايمان،
پيروز گر، نريخت خون
نه دست زد به چپاول
نه کرد کس به بند.
گامش به روی ديده
نه، ستم پيشگی کند".

در شهر زمزمه می پيچد
چون باد فرودين
دمِ شيرين به آستين.
پيروز گر رسيد
درهای بسته ديده گشودند ،
بر آسمانِ شهر
خنده ترانه ی لب ها، باران شادمانی سامان ديدگان
ده ها هزار بندی
آزاد می شوند
نی بند و بندگی.

"تو،
به هر باوری که هستی
پاينده ای چو استی
دارنده را نبايد بر ناتوان، وز پرتوان نشايد بر ديگران ستم
کورش سرود نيک، چنين خوش ترانه را،
باشندگان، شما نيز
با اوی هم نوا،
آوای مهر سُراييد،خوان و خانه را
فرمان کورش است اين
فرمان کورش است."


چون باد زمزمه می پيچد
در جای جای بابل

ایرانیان باستان چگونه به حج می رفته اند

ایرانیان باستان چگونه به حج می رفته اند ؟؟!

با عرض سلام خدمت تمام همروستاییان و همشهریان عزیز . ایّام عظیم و معنوی حج ابراهیمی و اعیاد قربان و غدیر را خدمت شما عزیزان تبریک عرض می نماییم . مقاله زیر تحقیقی است در مورد شناخت ایرانیان باستان از کعبه .

مسعودی در مروج‌الذهب (جلد یکم، ص۲۸۳ و ۲۸۴)خبری را نقل کرده است که خلاصه آن چنین است:ایرانیان در گذشته به زیارت خانه‌ی خدا در مکه می‌رفتند و بدور آن طواف می کردند.چون هنگامی که ساسان نیای اردشیر بابکان به آنجا می‌رفته بر چاه اسماعیل نیز زمزمه می‌کرده است و ایرانیان دیگر نیز چنین می‌کرده اند، به همین سبب آن چاه را زمزم نامیده‌اند.

مسعودی شعری را هم که در قدیم‌الزمان شاعری در این زمینه سروده است نقل می‌کند:
زمزمت الفرس علی زمزم / و ذاک فی سالفها الاقدام

مسعودی سپس می‌افزاید که: ایرانیان در گذشته اموال و جواهرات هم به کعبه پیشکش می‌داده اند؛ و ساسان ابن بابک دو آهوی زرین و مقداری جواهر، چند شمشیر و طلای بسیار به کعبه هدیه کرده بود که آنها را در چاه زمزم دفن کرده بودند.

همچنین تا چند سال پیش تکه سنگ‌های خردشده از آناهیتا (فرشته آب و پاکی ایرانیان) در کناره حوض زمزم قرار داشت، که در بازسازی جدید محوطه خانه خدا ازمیان رفت.( بازشناسی هویت ایرانی اسلامی، ص ۲۷۵)

در کتاب المعارف و المعاریف آمده است که : پارسیان بدین عقیده که روح هرمز (اهورامزدا) در کعبه حلول نموده، آنرا تقدیس می نمودند و به حج این خانه می آمدند.

دکتر سید جعفر حمیدی در نوشتاری درباره رستم چنین می‌گوید:حکایت رستم در عصر ساسانى در بین مردم عربستان موجود و رایج بوده و حتى در صدر اسلام این داستان و داستانهاى دیگر ایرانى توسط شخصى به نام «نضربن حارث» در مکه روایت مى‏شد.

دکتر رضا مرادی غیاث‌آبادی در تارنمای پژوهش‌های ایرانی چنین می‌نویسند:
ایرانیانِ پیش از اسلام، علاوه بر اینکه هر ساله به طواف کعبه می‌رفته‌اند (مسعودی)، هدایا و پوشش‌هایی را نیز برای کعبه می‌فرستاده‌اند و بازسازی و مرمت آنرا به عهده می‌گرفته‌اند. به‌ویژه که شمار فراوانی از ایرانیان، ساکن شبه ‌جزیره بوده‌اند و به قول محمد بن احمد مَقْدِسی در «احسن التقاسیم» شمار بازرگانان، صنعتکاران و کشتی‌سازان ایرانی در کرانه‌های دریای سرخ به اندازه‌ای فراوان بوده که زبان غالب در آنجا، زبان فارسی بوده است.

ارزقی در «اخبار مکه» از گروه هیربدانی یاد می‌کند که مقیم شهر مکه بوده‌اند. یکی از آنان به نام «مهر» در آنجا خواندن و نوشتن آموزش می‌داده و کوچه‌ای در مکه به نام او کوچهٔ «مهر» نامیده می‌شده است (ارزقی، ص ۴۹۵ و ۵۳۶).

جلیل اخوان زنجانی در «رصد و تاریخ گذاری در ایران» (ص ۱۷۸) این گمان را پیش کشیده است که واژه «تازی» دلالت بر اعراب نمی‌کند و منظور از تازیان یا تاجیان/ تاجیکان، ایرانیان ساکن شبه‌جزیره بوده است.

در بارهٔ ساخت کعبه به دست ایرانیان، روایت‌های جالبی از ابوالفرج اصفهانی در «الاغانی» در دست است: او آورده است که ابن مسجع (موسیقیدان بزرگ ایرانی که در شبه‌جزیره به بردگی گرفته شده بود و کسی بود که نغمه‌های موسیقی ایرانی را بر نغمه‌ها و الحان عربی توافق و تطبیق داد) آوازی را به عربی در نزد خواجه خود خواند. خواجه پرسید که این آواز را از که آموختی؟ و ابن مسجع گفته بود که از «ایرانیانی که مشغول ساختن کعبه هستند» (سامی، ص ۴۹۴).

منبع : مهر میهن

نمردیم

نمردیم...

اجرا شده توسط حاج محمود کریمی در محضر رهبر انقلاب

جـانـانی و جـان بــر تـو سپــردیم و نمردیم
در هُـرم نـگـاه تـو فـسردیم و نـمردیم

نقش است به پیشانی چین خورده ز غیرت
مـا جان به در از داغ تو بردیم و نمردیم

ابـرو گـره در هـم زده چـشمـان شفق رنگ
دندان به لب خویش فشردیم و نمردیم

ظرف دل بی حوصله جوش آمد و سر رفت
خـونِ دلِ جاری شـده خوردیم و نمردیم

اقـبـال نـگـون بـخـت نگر کاین همه سر را
تـا مـرز قـدم هـای تــو بـردیم و نمردیم

یک عمر نفس آمد و برگشت و به تسبیح
عـمـر دل بـی عـار شــمـردیم و نمردیم

مــا زنـده عــشـقیم که با عشق بمیریـم
صـدمـرتـبـه از داغ تـو مـردیم و نمردیم

قدیمی ترین سوپ تاریخ کشف شد

 

گروهی از باستان شناسان چینی یک دیگچه برونزی را یافتند که سوپ درون آن که در 2 هزار و 400 سال قبل پخته شده بود هنوز وجود دارد.
باستان شناسان موسسه باستان شناسی استان "شانگشی" به سرپرستی "لیو دایون" این دیگچه برونزی را در داخل یک قبر در منطقه غرب شهر "شیان" کشف کردند.
این باستان شناسان در این خصوص اظهار داشتند: "این اولین بار در تاریخ باستان شناسی چین است که یک سوپ در یک قبر پیدا می شود. این کشف می تواند به ویژه برای مطالعه بر روی عادات غذایی مردم این منطقه در 2 هزار و 400 قبل بسیار مفید باشد."
براساس گزارش گلوبال تایم، این قبر با دیگچه داخلش در مدت کارهای حفاری ساخت فرودگاه شیان کشف شد. شهر شیان که در گذشته پایتخت چین بوده است به دلیل مقبره سربازان سفالی شهرت جهانی دارد.
در داخل این دیگچه برونزی، مقداری استخوان و یک مایع مایل به سبز وجود دارد. این مایع برای شناسایی عناصر سازنده اش و تائید اینکه واقعا یک سوپ بوده است آزمایش خواهد شد.

»» زندگی در تاریخ حسین (ع)

تاریخ حسین (ع) یعنی تاریخ رویارویی نور و ظلمت؛ زشتی در مقابل زیبایی و در  یک جمله تمام خوبی ها در مقابل تمامی بدی‌ها؛

و ما همیشه در تاریخ حسین(ع) زندگی می‌کنیم چرا که کلُ یومٍ عاشورا؛ تمامی روزها، روز عاشورای اباعبدالله است.